W miarę kontynuowania przewidywalnego rytmu cyklu księżycowego Księżyc stopniowo znika z pola widzenia. Każdej nocy zbliżamy się do Księżyca w nowiu, oznaczając koniec 29,5-dniowego cyklu, który rozciąga się od ciemności do pełnego oświetlenia i z powrotem. Cykl ten ma miejsce, ponieważ Księżyc krąży wokół Ziemi, a stale zmieniające się pozycje Słońca, Ziemi i Księżyca wpływają na ilość światła słonecznego odbijanego z powrotem do nas.
Czego się spodziewać dziś wieczorem: blaknący sierp
W czwartek 16 października 2025 r. Księżyc będzie wyglądał jak blednący półksiężyc. Oznacza to, że oświetlone zostanie jedynie 22% jego powierzchni – co jest zauważalnie słabe na nocnym niebie. Mimo zmniejszonej widoczności wciąż można dostrzec ciekawe detale, które można dostrzec gołym okiem, a przy odrobinie pomocy nawet więcej.
Obiekty księżycowe widoczne dziś wieczorem
Nawet przy ograniczonym oświetleniu uważni obserwatorzy będą w stanie dostrzec kilka księżycowych punktów orientacyjnych:
- Gołym okiem: Płaskowyż Arystarcha i Krater Keplera można rozróżnić bez specjalnego wyposażenia.
- Lornetka: Używanie lornetki poprawia widoczność, pozwalając zobaczyć Morze Deszczów, Basen Grimaldi i Morze Chmur.
- Teleskop: Teleskop zapewnia najlepszy widok, pozwalając zobaczyć Rainera Gammę – unikalny wir księżycowy – i Krater Schillera.
Kalendarz księżycowy: kiedy znów zobaczymy pełnię księżyca?
Dla tych, którzy nie mogą się doczekać jaśniejszego księżycowego pokazu, następna pełnia Księżyca nastąpi 5 listopada 2025 r.
Zrozumienie faz księżyca
Wygląd Księżyca zmienia się w sposób przewidywalny podczas jego 29,5-dniowego obiegu wokół Ziemi. Oto zestawienie ośmiu głównych faz:
- Księżyc w nowiu: Księżyc znajduje się pomiędzy Ziemią a Słońcem, przez co jest dla nas niewidoczny, ponieważ nasłoneczniona strona jest odwrócona od nas.
- Ubywający Księżyc: Po prawej stronie Księżyca (patrząc z półkuli północnej) pojawia się cienki sierp światła. Termin „zanikanie” odnosi się do stopniowego zmniejszania się oświetlanej powierzchni.
- Pierwsza kwadra: Połowa powierzchni Księżyca jest oświetlona – klasyczny kształt półksiężyca.
- Ubywający Księżyc: Ponad połowa Księżyca jest oświetlona, ale nie osiągnął jeszcze pełnego oświetlenia.
- Pełnia Księżyca: Cała powierzchnia Księżyca jest jasno oświetlona i widoczna.
- Ubywający Księżyc: Po pełni Księżyca oświetlona część zaczyna się zmniejszać, a światło znika po prawej stronie (patrząc z półkuli północnej). Termin „zanikanie” oznacza zmniejszenie oświetlanej powierzchni.
- Trzecia kwadra (lub ostatnia kwadra): Kolejna faza półksiężyca, ale teraz lewa strona jest oświetlona.
- Ubywający półksiężyc: Cienki sierp światła pozostaje po lewej stronie Księżyca, zanim ponownie zniknie, powracając do Księżyca w nowiu.
Cykliczny charakter faz Księżyca stale przypomina o wzajemnych powiązaniach Słońca, Ziemi i naszego niebieskiego sąsiada oraz jest źródłem fascynacji między kulturami i historią.
Obserwowanie Księżyca, nawet w jego słabszych fazach, oferuje fascynujący wgląd w tajemnice naszego Układu Słonecznego i piękno zjawisk naturalnych.
