Po raz pierwszy naukowcom udało się bezpośrednio wykryć fale grawitacyjne pochodzące z czarnej dziury, która po pochłonięciu innej gwiazdy „zadzwoniła” jak dzwon. To rewolucyjne odkrycie, ogłoszone przez współpracę LIGO i Virgo, otwiera nowe możliwości zrozumienia tych tajemniczych obiektów kosmicznych.
Do zdarzenia doszło miliardy lat temu, kiedy supermasywna czarna dziura, szacowana na 65 razy masywniejsza od naszego Słońca, połknęła niefortunną gwiazdę. Jednocześnie niebiański przysmak nie zniknął tak po prostu. Zamiast tego zapadająca się materia spowodowała powstanie potężnych fal w czasoprzestrzeni, zwanych falami grawitacyjnymi – zakłóceń przepowiedzianych przez Alberta Einsteina ponad sto lat temu w jego teorii względności.
Te kosmiczne wstrząsy zostały wykryte przez obserwatoria LIGO strategicznie położone tysiące kilometrów od siebie w Stanach Zjednoczonych. Unikalnym zarejestrowanym sygnałem był nie tylko początkowy „pisk” związany z łączeniem się czarnych dziur, ale także wydłużone, zanikające echa, które po nim nastąpiły. Echa te są podobne do dźwięków rezonansowych po uderzeniu w dzwon – stąd określenie „rezonans”.
To dzwonienie to nie tylko zabawna analogia akustyczna. Dokładny wzór i czas trwania tych ech działają jak odciski palców, ujawniając krytyczne szczegóły samej pożerającej czarnej dziury. Analizując „pieśń” wywołaną tą kosmiczną katastrofą, fizycy mogą obliczyć masę, spin, a nawet strukturę wewnętrzną czarnej dziury – aspekty, które wcześniej były ukryte przed bezpośrednią obserwacją.
To odkrycie stanowi znaczący krok naprzód w naszych poszukiwaniach zrozumienia czarnych dziur i ich głębokiego wpływu na kosmos. Zapewnia bezprecedensowe możliwości przetestowania teorii względności Einsteina w ekstremalnych środowiskach grawitacyjnych i udoskonalenia naszej wiedzy na temat roli grawitacji w kształtowaniu wszechświata. Oczekuje się, że przyszłe obserwacje ujawnią jeszcze więcej tajemnic ukrytych w tych kosmicznych symfoniach.
